رنگ‌هایی که در تصاویر اعماق آسمان دیده می‌شود اکثراً طبیعی و واقعی‌اند و علت آن‌که در رصد‌ها رنگ و جزئیات به مانند عکس‌ها دیده نمی‌شود، محدودیت چشم انسان در آشکارسازی رنگ در محیط‌های تاریک و توان تایم نورگیری بیشتر سنسورهای عکاسی در مقایسه با چشم انسان است. (چشم کسری از ثانیه و دوربین چند ثانیه و حتی چند ده دقیقه)

پس ما می‌توانیم با قرار دادن سنسور‌های تصویر‌برداری در زمان‌های طولانی‌تر در پشت تلسکوپ به تصویرهایی با عمق بیشتر برسیم. البته قابل ذکر است که برخی تصاویر گرفته شده با فیلترهای با پهنای باند کوتاه و پردازش خاص برای نشان دادن عمق برخی سحابی‌ها باعث می شود که رنگ‌ها از حالت طبیعی خارج شوند. اما برای ثبت تصاویر آسمان به ابزارهای مختلفی نیازمندیم که وجود هریک از آنها الزامیست :

۱- تلسکوپ با کمترین خطای اپتیکی

می‌توان برخی خطاهای اپتیکی را با استفاده از تصحیح کنندگان آن‌ها برطرف نمود.

۲- سه پایه و مقر مجهز به ردیاب خودکار

ستارگان و تمامی اجرام ژرف آسمان به دلیل حرکت زمین به دور خودش به مانند ماه و خورشید در آسمان جابجایی دارند و می‌توانند نسبت به فاصله از ستاره‌ی قطبی و عرض جغرافیایی منطقه طلوع و غروب هم داشته باشند. در نتیجه برای عکاسی در نوردهی‌های بالا در بزرگ‌نمایی‌های زیاد ما بیازمند آن هستیم که اپتیک ما بر روی یک ردیاب قرار داشته باشد تا ستارگان بدون کوچک‌ترین حرکتی ثبت گردند.

۳- سنسور‌های تصویر‌برداری

این سنسورها می‌توانند CMOS‌های دوربین‌های DSLR باشند که با تعویض فیلتر روی آن‌ها مناسب این کار می‌شوند و یا CCD‌هایی که از پایه و اساس برای این منظور ساخته شده‌اند.

۴- برخی لوازم جانبی‌های مورد نیاز

– برخی فیلترهای عکاسی که طول موج‌های خاص را عبور می‌دهند و یا مانع رسیدن نورهای مزاحم مانند آلودگی نوری و یا هواتاب به سنسور ما می‌شوند.

– تصحیح‌کننده‌های مناسب با اپتیک عکاسی و همینطور کاهش دهنده و افزایش دهنده‌های فاصله‌ی کانونی

-AutoGuider به همراه تلسکوپ راهنما برای کاهش خطاهای موتور ردیاب

البته به تمامی این موارد برای بدست آمدن یک عکس خوب باید تجربه، دقت، حوصله، برنامه‌ریزی و پردازش صحیح را هم اضافه کنید.

http://qa.canot.ir